ในปัจจุบัน วัตถุดิบของฟิล์มบรรจุภัณฑ์แบบยืดหยุ่นที่เราใช้นั้นเป็นวัสดุที่ไม่สามารถย่อยสลายได้โดยทั่วไปแม้ว่าหลายประเทศและองค์กรต่างๆ กำลังทำงานเกี่ยวกับการพัฒนาวัสดุที่ย่อยสลายได้ แต่ในปัจจุบันยังไม่มีสิ่งทดแทนการผลิตวัสดุที่ย่อยสลายได้ในปริมาณมากซึ่งสามารถนำไปใช้ในบรรจุภัณฑ์แบบยืดหยุ่นได้เนื่องจากประเทศให้ความสำคัญกับการรักษาสิ่งแวดล้อมมากขึ้นเรื่อย ๆ หลายจังหวัดและหลายเมืองจึงได้ออกกฎระเบียบเพื่อ จำกัด พลาสติกและแม้กระทั่ง "ห้ามใช้พลาสติกในบางสาขา" ดังนั้นสำหรับ บริษัท บรรจุภัณฑ์ที่มีความยืดหยุ่นเพื่อให้เข้าใจถึงวัสดุที่ย่อยสลายได้อย่างเหมาะสมคือการใช้ประโยชน์จาก วัสดุย่อยสลายได้”, สมมติฐานของการตระหนักถึงบรรจุภัณฑ์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมและยั่งยืน.

ตามคำจำกัดความที่เกี่ยวข้อง พลาสติกชีวภาพหมายถึงพลาสติกที่ผลิตภายใต้การกระทำของจุลินทรีย์ที่มีพื้นฐานมาจากสารธรรมชาติ เช่น แป้งชีวมวลสำหรับการสังเคราะห์พลาสติกชีวภาพสามารถได้มาจากข้าวโพด อ้อย หรือเซลลูโลส เป็นต้น และพลาสติกที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพหมายถึงภายใต้สภาพธรรมชาติ (เช่น ดิน ทราย น้ำทะเล เป็นต้น) หรือภายใต้สภาวะเฉพาะ (เช่น สภาวะการทำปุ๋ยหมัก) สภาวะการย่อยแบบไม่ใช้ออกซิเจนหรือของเหลวในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ฯลฯ) เชื้อราและสาหร่าย ฯลฯ) ทำให้เกิดการย่อยสลายและในที่สุดก็ย่อยสลายพลาสติกเป็นคาร์บอนไดออกไซด์ น้ำ มีเทน เกลืออนินทรีย์ที่เป็นแร่ธาตุ และชีวมวลใหม่พลาสติกชีวภาพถูกกำหนดและจำแนกตามแหล่งที่มาขององค์ประกอบของวัสดุในขณะที่พลาสติกที่ย่อยสลายได้จะถูกจำแนกตามมุมมองของวัสดุที่หมดอายุการใช้งานกล่าวอีกนัยหนึ่ง พลาสติกชีวภาพ 100% อาจไม่สามารถย่อยสลายได้ทางชีวภาพ ในขณะที่พลาสติกจากปิโตรเลียมแบบดั้งเดิมบางชนิดสามารถย่อยสลายได้ทางชีวภาพ เช่น บิวทิลีนเทเรฟทาเลต (PBAT) และโพลีคาโพรแลกโตน (PCL)

ในปัจจุบัน สำหรับบรรจุภัณฑ์ที่ย่อยสลายได้ ลูกค้ามีความกังวลมากขึ้นว่าจะสามารถบรรลุข้อกำหนดด้านประสิทธิภาพของบรรจุภัณฑ์หรือไม่สำหรับผู้ผลิตบรรจุภัณฑ์แบบยืดหยุ่น จำเป็นต้องพิจารณาว่าสามารถนำไปใช้ในด้านใดบ้างและเท่าใดจึงจะสามารถใช้งานได้ เนื่องจากวัสดุที่ย่อยสลายได้นั้นอยู่ในระยะเวลาอันสั้นย่อยสลายได้ตามเงื่อนไขในปัจจุบัน วัสดุที่ย่อยสลายได้ยังไม่เกิดห่วงโซ่อุปทานที่สมบูรณ์ดังนั้นบรรจุภัณฑ์ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าอาจเป็นบรรจุภัณฑ์ที่รีไซเคิลได้และบรรจุภัณฑ์ที่ย่อยสลายได้ไปจับมือกัน